Het bedrijfspand waar ik werk is gelegen aan het Wilhelminapark te Breda. Het is een oud herenhuis waar wij op de benedenverdieping kantoor houden. Vroeger was het een tandartspraktijk. Ik heb
zelf een rustig plekje gecreëerd direct aan dat wat vroeger het loket geweest moet zijn waar je je kon melden voor je afspraak.
Recent beleefden we daar met een paar collega’s een angstig moment. Iemand had de brede voordeur blijkbaar niet goed dichtgedaan. Er was zomaar een man binnengelopen en die had mijn vrouwelijke
collega aangesproken. Ik had weinig in de gaten totdat hij voor mij achter het loketje stond samen met mijn collega. Ik zag wat angst in haar ogen. De man was breedgeschouderd en had een grote
zwarte baard. Heel verzorgd zag hij er niet uit. Uit zijn accent en huidskleur maakte ik op dat hij van Noord-Afrikaanse afkomst moest zijn. Badr Hari was er niets bij.
Hij gaf aan dat hij “subsidieadviseurs” op ons bordje naast de deur had zien staan en vroeg wat wij voor hem konden betekenen op het gebied van het starten van een onderneming. Terwijl hij
tamelijk dominant over mijn loketje leunde gaf hij aan dat hij in de bijstand zat en daar helemaal klaar mee was. Ontspannen kwam hij niet over in elk geval. Maar op dat moment begreep ik wat er
aan de hand moest zijn. Waarschijnlijk had deze meneer over de zogenaamde Bbz-regeling gehoord. Het Besluit Bijstandverlening Zelfstandigen is een regeling die door de gemeenten wordt uitgevoerd.
In het kader van deze regeling kunnen mensen met een bijstandsuitkering, gemeenteklanten dus, een bedrijfskrediet krijgen wanneer de gemeente gelooft dat de weg naar ondernemerschap hen in de
toekomst van een inkomen zal kunnen voorzien. Ik heb zelf als extern adviseur voor die regeling gewerkt. Dat hield in dat ik de gemeente adviseerde of ik heil zag in de plannen en de persoon van
een potentieel toekomstig ondernemer.
Deze man had bedacht dat deze regeling een soort subsidie is en dat wij, aangezien wij subsidieadvies aan ondernemers verstrekken, wel zouden kunnen helpen. En ik merkte aan zijn houding dat hij
zich niet zomaar weg zou laten sturen. Een beetje bedreigend kwam het wel over. Helaas kon ik echter weinig voor hem doen. Ik schreef de naam van de regeling “Bbz” op een memo en gaf aan dat hij
toch echt weer langs de gemeente zou moeten aangezien daar het hele bureaucratische circus om dit mogelijk te maken in gang gezet zou moeten worden. Ik vroeg hem wat hij van plan was en hij gaf
aan dat hij een schildersbedrijf wilde starten. Dat brak het ijs en ik bedacht dat dat het moment was om hem duidelijk te maken dat hij maar eens weg moest gaan. Ik gaf hem de memo en we liepen
naar de deur. Opluchting maakte zich van mij meester.
Maar toen we bij de deur kwamen, terwijl ook mijn collega’s ons opgelucht nakeken bedacht ik iets. Wacht zei ik, kom even mee terug. Hij was al bijna buiten dus de ogen van mijn collega’s werden
groot van ongeloof. Ga even zitten, ik moet even iets typen en uitprinten voor je. Ik ratelde flink op mijn toetsenbord en na ongeveer 10 minuten rolde er een kort tekstje op a4-formaat van de
printer. Hier neem dit mee zei ik tegen hem en ik liet hem uit. Iedereen keek beduusd. Op het papier had ik het volgende geschreven:
Beste ambtenaar van de gemeente,
Deze meneer die van u een bijstanduitkering ontvangt zal u om informatie vragen over de Bbz-regeling omdat hij ondernemer wil worden met financiele hulp van uw gemeente. Hij stond ineens bij
ons binnen in de zaak met zijn verhaal en leek niet van plan weg te gaan. Wij schrokken daar nogal van. Uit ervaring weet ik dat u waarschijnlijk sceptisch tegenover de weg naar ondernemerschap
zult staan voor hem en u eerst een baan in loondienst voor hem zult willen overwegen om een eigen inkomen te kunnen verdienen. Ik kan me dat goed voorstellen. Zelf heb ik veel adviezen
uitgebracht over allochtonen die als zelfstandig ondernemer aan de slag wilden. Niet iedereen binnen deze groep heeft daarvoor de capaciteiten. Vanzelfsprekend kan ik ook niet voorspellen of deze
meneer als ondernemer, in dit geval schilder zal slagen. Ik wil u echter wel het volgende meegeven:
Als subsidieadviesburo werken wij voor veel ondernemers en hebben wij dus ook affiniteit met het ondernemerschap. Deze meneer heeft ons naambordje gelezen. Hij heeft zich vervolgens niet
laten tegenhouden door een ogenschijnlijk dichte deur. Hij is door die deur gegaan op weg naar mogelijkheden om zijn "droom" te verwezenlijken. Wij hebben ervaren dat hij zich niet zomaar liet
wegsturen. Wij vonden dat even bedreigend overkomen maar wij begrijpen nu dat dat vooral vasthoudendheid was. Wij merken op dat in onze ervaring doorzettingsvermogen, vasthoudendheid en het
kunnen openen van dichte deuren de belangrijkste eigenschappen van een goede ondernemer zijn,
Met vriendelijke groet,
Roel Verdonschot(zelfbenoemd) ondernemersdeskundige
Ik kijk nog wel eens uit het raam van ons kantoor. Tot dusverre heb ik nog geen bestelbus van een schilder voorbij zien komen met een Noord-Afrikaanse meneer erin. Misschien dat dat nog wel eens gebeurt.
Reactie schrijven
Addy (zondag, 26 februari 2017 08:53)
Dit is echt geweldig! Over handelen vanuit de bedoeling gesproken...