Gewoon op een schoteltje gekwakt? Nee joh. Met een echt zilveren vorkje en lepeltje wordt de Gourmet “kattensoup” door de keurige, ja laten we zeggen bekakte dame in uiterst weloverwogen compositie op een spierwit bordje gebracht. Het garnaaltje perfect bovenop. Het is wel haar poes immers. Dan komt de verwaande, spierwitte fluffy kat hooghartig aangetippeld met in haar ogen de blik van een diva. Minder dan dit verwacht ze niet. Ze snuift een keer arrogant aan het gerecht en dan krijgt het haar goedkeuring. Met “tafelmanieren” verfijnder dan die van mijzelf – dat is overigens niet zo moeilijk - begint ze de “soup” beschaafd op te likken. Dit is mijn irritatiereclame. Het is verdomme een kat man, niet de koningin! Ik sta er vier meter vanaf. Dan besluit ik mijn aanloop in te zetten. Bij de laatste pas zet ik mijn standbeen iets naar links, net voorbij de kat. Wat volgt is een technisch perfect uitgevoerde trap. Mijn ogen beginnen te stralen als de witachtige bal ziedend door de lucht vliegt.
Ik hoor hoe omstanders mij toejuichen. Dan smoort de snelheid van de bal abrupt in het net. Het laatste beeld in het tafereel is dat van een keeper die te laat in de baan van de bal is gekomen,
ondanks dat de richting zeker niet perfect was. Hij gokte die richting juist. Maar in al mijn reclame-irritatie heb ik zo hard geschoten dat er alsnog sprake was van absolute onhoudbaarheid.
Terwijl ik a.g.v. het maken van het winnende kampioensdoelpunt op de schouders wordt gehesen, denk ik aan die interessante uitspraak die ik recent ergens hoorde. “Maak van je shit een hit” heeft
een bekende zanger en componist eens gezegd. Mooie uitspraak. Mooi advies. Maar ik ben zijn naam toch vergeten. Het ging erover dat de beste en mooiste liedjes van artiesten nu eenmaal vaak
voortkomen uit hun ergste ellende, depressie, ergernis en verdriet. Aangezien ik niet zing heb ik er voor mijzelf van gemaakt: “maak van je irritatie een wereldprestatie”. En zo hielp de gedachte
aan die verwende rotkat mij om die voetbal perfect te raken en deze beslissende penalty te scoren.
Je zou nu kunnen zeggen dat dit verhaalt propaganda is voor dierenmishandeling. Maar wees gerust dit gebeurt alleen in mijn gedachten. En ik heb Purina Gourmet erover gebeld en ze vinden het
helemaal niet erg. “Prima als u onze reclame irritant vindt meneer. Als u andere mensen er maar over vertelt dan vinden wij het goed”. En zo heb ik bij wijze van sluikreclame al weer een paar
keer de naam “Gourmet kattensoep” genoemd. Zo zie je maar, het maakt ze echt niet uit hoe je ze kent, als je ze maar kent. Geldt wellicht ook voor kleinere ondernemingen en zelfstandigen.
Overigens heb ik wel een beetje gejokt want ik ben helemaal geen voetballer. Dat verzinsel had ik nodig om een aanleiding te vinden om die denkbeeldige kat weg te kunnen schoppen. Ik heb namelijk
een heel ander motto voor mezelf gecreëerd. Welk dan? Komt ie…..
“Schrijf naar aanleiding van een klein ongelukje af en toe gewoon een grappig stukje”.
Leuke column? Deel hem dan met anderen via een van onderstaande opties:
Reactie schrijven
Ida Verdonschot (vrijdag, 04 mei 2018 06:39)
Leuk verhaal Roel! Groetjes je moeder.