Ik werk als freelancer met name van huis uit. Dat geeft flink wat vrijheid, al zit je ook regelmatig om 22:00 uur s’avonds nog met je laptop op schoot. Wanneer ik mijn kinderen s’morgens naar school breng en s’middags weer ophaal passeer ik altijd een 5-tal prachtige, grote huizen. Ze kijken uit op het mooie Brabantse land. Met name het laatste huis spreekt me erg aan. In de prachtig bijgehouden tuin -ik zie daar regelmatig een hoveniersbedrijf bezig - ligt een Jacuzzi. Ik vraag me altijd af wie daar in die huizen woont, want ik zie er nooit iemand. Niet overdag en niet in de avond. Wanneer ik het fraaie huis die middag bijna aan het einde van mijn hardlooprondje voor een 3e maal passeer, kan ik me niet inhouden. Ik ga eens even de stoute hardloopschoenen uittrekken.
Ik klim over het hek, licht de deksel van de Jacuzzi, trek mijn bezwete shirt uit en spring in het water. Ik draai aan de knop en zak weg in de bubbels. Wat een voortreffelijk gevoel is dit.
Misschien een wat ongebruikelijke actie maar wie doe ik hier nu kwaad mee? Ik zal er toch geen strafblad mee riskeren vermoed ik. Na een minuut of 15 komt een grote, blinkende SUV met gierende
banden de bocht om en de oprit opgereden. Een man met overhemd en stropdas stapt uit en haast zich in mijn richting. “Wat doe jij in hemelsnaam in mijn zwembad?” vraagt hij terwijl hij een blik
op mijn van zweet druipende hardlopersoutfit werpt. “Ik kreeg een melding via ons geavanceerde alarmsysteem dat er iemand in onze tuin was. En nu tref ik jou hier aan. Waar denk je dat je mee
bezig bent?”.
“Excuseer” zeg ik. “Ik ben al zo vaak hardlopend langs jullie badje gerend en deze keer kon ik het niet laten om er even in te springen. Het is ook zo warm. Ik zie er eigenlijk nooit iemand in
zitten dus ik dacht dat het niet zo veel kwaad zou kunnen als ik het een keer zou doen”. De man lijkt te begrijpen dat ik geen inbreker ben en ontspant zich wat. Dan zegt hij: “Mijn vrouw werkt
als zzp-er momenteel aan een klus hier 125 km verderop. En ik ben eigenaar van een bedrijf met 25 man personeel hier in de buurt. Wij zijn minimaal 5 avonden per week niet voor 19:30 s’avonds
thuis en meestal niet eens voor 20:30. Er moet gewerkt worden. Waar denk je dat we dit hier allemaal anders van kunnen betalen?”. Ik denk heel even na. “Dus als ik het goed begrijp werkt u zich
als ondernemers beiden het snot voor de ogen zodat u zich een prachtig huis met allerlei luxe faciliteiten kunt permitteren waar u vervolgens geen gebruik van kunt maken omdat u daar geen tijd
meer voor heeft?” concludeer ik hardop. Hij kijkt mij een ogenblik wat beduusd aan.
10 minuten later zitten we samen in de Jacuzzi en hou ik ook nog een biertje dat hij voor me gehaald heeft vast. Wat een sportieve vent is dit zeg. Morgen gaat hij met mij mee hardlopen. En voor
donderdag heeft hij de hovenier afgezegd en gaat hij zelf lekker even wat in de tuin spitten. Want dat vindt hij eigenlijk hartstikke lekker. De moraal?
Vergeet niet om af en toe te genieten hè, ook niet als je ondernemer of freelancer bent!
Deze column is door Ondernemersgevoel.nl geschreven in opdracht van www.freelancer.nl en wordt ook op die website gepubliceerd. Freelancer.nl is een marktplaats voor vraag naar en aanbod van freelance opdrachten.
Leuke column? Deel hem dan met anderen via een van onderstaande opties:
Reactie schrijven
Anita Weekers (donderdag, 23 augustus 2018 15:32)
Is weer briljant Roel.
Liefs je nichtje�
Jessica Miggelbrink (maandag, 27 augustus 2018 13:30)
Goed joh. En wederom een brede glimlach op mijn ook-freelance-gezicht getoverd.
Thanks...