Voor ontspanning tijdens het werk mag best wat betaald worden.
Wij freelancers brengen vaak heel wat tijd door ‘in ons hoofd’, thuis achter onze laptops. Soms voel ik me in de loop van de dag wel wat eenzaam. Mijn schouders en rug worden dan langzaam wat stijver en het creativiteitspeil daalt aanzienlijk. Zelf vind ik het wel fijn om al dat beeldschermwerk dan af te wisselen met af en toe wat fysieke klusjes. Even 30 trappen op en af voor een wasje in de wasmachine, de vaatwasser uitruimen of zelfs een rondje hardlopen. Je kent dat vast wel.
Het allerliefst pak ik halverwege zo’n dag echter even de schoffel om mijn tuintje te wieden. Maar dat heb ik eind vorige week al grondig gedaan en de tuin
ligt er nu prachtig bij. Een klusje moet wel zinvol zijn. En dus loop ik de voordeur uit en dwaal ik door de straatjes bij mij in de buurt op zoek naar tuintjes met achterstallig onderhoud. Ik
vind er 2, direct naast elkaar. Ik spreek een van de bewoners aan. Het is een dame van middelbare leeftijd.
“Tuintje schoffelen: 20 Euro?” zeg ik. De vrouw kijkt of ik gek geworden ben en zegt dat zij haar eigen tuintje wel zal schoffelen. Ik kijk verbaasd dat zij mijn geweldige aanbod afslaat, dan naar al het onkruid van weken en beken haar dat ik waag te betwijfelen dat ze het zelf gaat doen. Dan richt ik me op haar buurman, een wat oudere man die op een kruk leunt ter ondersteuning. “Mag ik úw tuintje dan schoffelen voor 20 Euro?”. Aan zijn ogen zie ik direct dat wij elkaar WÉL begrijpen. “Ja hoor. Normaal doe ik het zelf, maar door een operatie aan mijn heup ben ik er de laatste tijd niet aan toegekomen”. Dat zegt hij terwijl hij zijn kruk aan me toont.
Even later overhandigt hij me zijn schoffel en ik bedank hem er hartelijk voor. Ik ga aan de slag en voel al snel dat de ontspanning het van de mentale inspanning na al dat beeldschermwerk
overneemt. Het zonnetje schijnt lekker en je ruikt de bloemen en het groen. Héérlijk is dit. Na een uurtje heb ik de tuin half gedaan en hou ik er mee op. “Zullen we dan maar even
afrekenen?” zeg ik tegen de oudere bewoner. Zijn wantrouwige buurvrouw staat ook weer buiten en zegt: “Lekkere tuinman heb je daar buur. Hij zadelt jou op met een half
geschoffeld perkje en het levert hem ook nog eens 20 Euro op”. We kijken haar allebei vragend aan. Ze begrijpt er duidelijk niets van.
Ik pak mijn portemonnee en trek er 20 Euro uit. Die overhandig ik aan de oudere man en zeg: “zo, héél, héél hartelijk bedankt dat ik even mocht schoffelen.” De buurvrouw kijkt
vragend: “Ik snap er niets meer van, betaal JIJ HÉM nu en niet andersom?”.
“Inderdaad” zeg ik. “Ik was op zoek naar wat snelle ontspanning om weer door te kunnen met mijn werk. Dat vind ik in het werken in de tuin dus ik heb er graag wat voor
over om dat te kunnen doen”.
De man kijkt blij. Want morgen kom ik terug voor de rest. En dan kan hij nog meer aan me verdienen.
Deze column is door Ondernemersgevoel.nl geschreven in opdracht van www.freelancer.nl en wordt ook op die website gepubliceerd. Freelancer.nl is een marktplaats voor vraag naar en aanbod van freelance opdrachten.
Leuke column? Deel hem dan met anderen via een van onderstaande opties:
Reactie schrijven